εσύ πως θα το ονειρευόσουν;

Εσυ πως θα το ονειρευοσουν το Θεατρο; ρωτησε ο Σταυρος Μπενος την Ακληστη στη πρωτη τους συναντηση εδω στο Θεατρο
Κι εκεινη με την προσδοκία που εχουν τα ονειρα που κανουμε γιά το σπιτι μας ,για τους αγαπημενους μας ,για τους αγαπημενους μας χωρους που αγαπουμε σαν το σπιτι μας ...αρχισε να περιγραφει τα ονειρα της για το θεατρο του Αργους Το Διαζωμα θα προσπαθησει να κανει πραγματικοτητα αυτα τα ονειρα της Αλκηστης και τοσων αλλων αρχαιολογων που φροντιζουν με μερακι τα μνημεια.
Τα ονειρα ολων μας να δουμε παλι να αναδεικνυονται οπως τους πρεπει αυτοι οι χωροι σε ολη τη χωρα,να ανκαλυψουμε ...η να ανακαλυψουμε παλι τη λειτουργια τους, να ζησουμε λιγο απο τη μαγεια της καθε τοποθεσιας που τους φιλοξενει
Γιατι οι χωροι που επελεξαν οι αρχαιοι για τα μνημεια δεν ειναι τυχαίοι.
Κατι κουβαλουν τοσα χρονια για αυτο και οταν ονειρευεται για αυτους μπορει να ονειρα σου να γινουν πραγματικοτητα
Και τοτε αξιζει να περιμενεις

Να λοιπον η επισκεψη μας στο θεατρο του Αργους Το θέατρο του Άργους, χωρητικότητας περίπου 20.000 θεατών, συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα στην Ελλάδα. Βρίσκεται στους πρόποδες της νοτιοανατολικής πλευράς του λόφου του κάστρου, σε σημείο που συνδεόταν με την αγορά, δέσποζε πάνω από την αρχαία πόλη και ήταν ορατό από τον Αργολικό κόλπο.

Στο χώρο προϋπήρχαν διάσπαρτα μικρά ιερά, όπως αυτά των Διοσκούρων και του Διός Ευβουλέως,τα οποία δεν καταπατήθηκαν κατά την κατασκευή του μνημείου. Το θέατρο οικοδομήθηκε κατά την ελληνιστική εποχή, στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. και αντικατέστησε το παλαιότερο της πόλης, που βρισκόταν περίπου 100 μ. νοτιότερα και είχε κτιστεί τον 5ο αι. π.Χ. Κατασκευάσθηκε πιθανόν για να φιλοξενήσει τους αγώνες μουσικής και δράματος των πανελλήνιων αγώνων των Νεμέων, που τότε μεταφέρθηκαν οριστικά στην πόλη του Άργους από το ιερό του Δία στην Νεμέα, ενώ περίπου την ίδια εποχή μεταφέρθηκαν στο Άργος και τα Ηραία

Ο αρχαιότερος αγώνας των Νεμέων, που τεκμηριωμένα γνωρίζουμε ότι έλαβε μέρος στο θέατρο του Άργους, ήταν αυτός των κιθαρωδών το 205 π.Χ. Στο μνημείο πραγματοποιούνταν επίσης πολιτικές συνεδριάσεις, όπως η Σύνοδος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, που γινόταν τακτικά κατά τον 2ο αι. π.Χ. Το τεράστιο κοίλο του θεάτρου είναι στο μεγαλύτερο μέρος του λαξευμένο στο βράχο και χωριζόταν με δύο διαζώματα σε τρία οριζόντια τμήματα και με κλίμακες σε τέσσερις κερκίδες, που αντιστοιχούσαν στις φυλές του Άργους. Στο κεντρικό τμήμα του είναι λαξευμένες στο βράχο 83 σειρές εδωλίων, ενώ περίπου στο μέσο του συμπληρώνεται και στις δύο πλευρές με πρόσθετες σειρές εδωλίων στερεωμένων σε τεχνητά αναχώματα, τα οποία συγκρατούν αναλημματικοί τοίχοι, κτισμένοι με τον άνισο ισοδομικό τρόπο.

Η ορχήστρα ήταν επίσης στο μεγαλύτερο μέρος της λαξευμένη στο βράχο. Αρχικά ήταν κυκλική, με διάμετρο 26 μ. και στο κέντρο της δημιουργήθηκαν δύο ανάγλυφες κατασκευές, ένας κύκλος και δύο εφαπτόμενες γραμμές για την καθοδήγηση των μετακινήσεων των χορών: κυκλικών στους διθυράμβους και ευθύγραμμων στις τραγωδίες και κωμωδίες. Η «χαρώνεια κλίμακα», ένας υπόγειος διάδρομος, ένωνε την ορχήστρα με τα αποδυτήρια και εξυπηρετούσε την εμφάνιση των νεκρών και των χθόνιων θεοτήτων κατά τις παραστάσεις. Το σκηνικό οικοδόμημα στην αρχική του μορφή ήταν κτισμένο με καλά επεξεργασμένους ασβεστόλιθους.

Περιλάμβανε το προσκήνιο (24,40 x 2,50 μ.), διακοσμημένο στην εσωτερική του πλευρά με ιωνική κιονοστοιχία, τη σκηνή πάνω από τα αποδυτήρια στο ισόγειο, και μία στοά στην πρόσοψη με δωρική κιονοστοιχία (24 x 5,60 μ.). Στα ρωμαϊκά χρόνια, κυρίως το 2ο αι. μ.Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού, το μνημείο επαναδιαμορφώθηκε. Εδώ φιλοξενούνταν πλέον διάφοροι εορτασμοί (Σεβάστεια, Τίτεια, Τραιάνεια, Αντινόεια) καθώς και θεάματα, όπως κυνήγι θηρίων ή μονομαχίες, που είχαν ως αποτέλεσμα την αλλαγή τόσο της ορχήστρας όσο και της σκηνής.

Στο πρώτο μισό του 2ου αι. μ.Χ. το σκηνικό οικοδόμημα, κτισμένο με πλίνθους, επεκτάθηκε προς τα δυτικά, καλύπτοντας μέρος της ορχήστρας. Το προσκήνιο μετατράπηκε σε διώροφο λογείο, επενδυμένο με μάρμαρο και κοσμημένο με κορινθιακές κιονοστοιχίες, ψηφιδωτά και αγάλματα σε κόγχες. Για την προστασία των θεατών από τον ήλιο τοποθετήθηκε ένα ύφασμα πάνω από τμήμα του κοίλου και για την ασφάλειά τους κατά τα θεάματα, ένα δίκτυ μπροστά στην προεδρία, και τα δύο στηριγμένα σε εσοχές λαξευμένες στο βράχο.

Τον 3ο αι. μ.Χ. προστέθηκε μία εξέδρα με τρία μαρμάρινα καθίσματα για τους επισημότερους θεατές, όπως τον αντιπρόσωπο του αυτοκράτορα ή τους οργανωτές των θεαμάτων, και τον 4ο αι. μ.Χ. κατασκευάσθηκε στην ορχήστρα μία τεχνητή λίμνη για αθλοπαιδιές στο νερό και παραστάσεις ναυμαχιών. Το θέατρο εγκαταλείφθηκε οριστικά στο τέλος του 4ου αι. μ.Χ. Το μνημείο παρέμεινε ορατό στους επόμενους αιώνες και σχεδόν όλοι οι περιηγητές το αναφέρουν στις αφηγήσεις τους, ενώ πολλοί το σχεδίασαν

Χρησιμοποιήθηκε και πάλι, όταν στις 15 Ιουλίου 1829 πραγματοποιήθηκε σε αυτό η 4η Εθνοσυνέλευση του νέου ελληνικού κράτους, που οργάνωσε ο Ι. Καποδίστριας. Η ανασκαφική έρευνα του θεάτρου πραγματοποιήθηκε από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών κατά τα έτη 1890, 1930, 1954-56, 1981-82 και 1986-8, ενώ το 2004 ολοκληρώθηκε το έργο για τη στερέωση, αναστήλωση και αποκατάστασή του. Σήμερα ο χώρος του θεάτρου χρησιμοποιείται περιστασιακά για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

το κειμενο για το Θεατρο ειναι απο την ιστοσελιδα του ΥΠΠΟ και ειναι της αρχαιολόγου Όλγας Ψυχογυιού

ο Νικηφόρος..στο Αργος..τα θέατρα μέσα απο τα μάτια των παιδιών

Φτάσαμε στο Αργος..Ο Σταύρος Μπένος φωτογραφίζει το θέατρο

κι εγω εντοπιζω στις κερκιδες τον μικρο Νικηφόρο ,που δειχνει και τον ιδιο ζηλο και κινητικοτητα με τον προεδρο του Διαζωματος. Μιά απο τις εξαιρετικες ιδέες του Διαζώματος είναι σε καθε πολη να υιοθετησουν τα παιδια των σχολειων απο ενα θεατρο, να μελετησουν την ιστορία του και να αναλάβουν την ξενάγηση του

Ο Νικηφόρος δεν εχει φωτογραφική μηχανή έχει όμως δυο ορθανοιχτα μάτια και παρατηρεί ότι σχολιάζουν οι μεγάλοι για το θέατρο και το Ωδείο

Η παραλληλη αφήγηση που κάνουν οι φωτογραφίες νομίζω μπορεί να μεινει χωρις λόγια καθώς η ασίγαστη περιέργεια ανήκει ως φαίνεται ...σε κάθε νεανική ψυχή

και οι νεανικες ψυχες εχουν τον δικο τους μοναδικό τρόπο να προσεγγίζουν τα πράγματα

λινκ για το θέατρο του Αργους http://www.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=733

Δεύτερος σταθμός Επίδαυρος Θέατρο και Ασκληπιείο

Το στάδιο του ιερού, που έχει χρησιμοποιηθεί για σύγχρονους μαθητικούς αγώνες και άλλες εκδηλώσεις. Ήδη έχει αποκατασταθεί πλήρως ο στίβος και τα λίθινα ειδώλια της νότιας πλευράς, ενώ οι εργασίες για την αποκατάσταση της βόρειας πλευράς και της θολωτής διόδου που οδηγούσε από την πάλαιστρα στο στάδιο κάτω απ’ αυτήν είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο.

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου έγινε το πιο φημισμένο από όλα τα ασκληπιεία της αρχαίας Ελλάδας, εξαιτίας των πολλών και σοβαρών περιπτώσεων που γιατρεύτηκαν εκεί. Σ' αυτό έφταναν από όλη την Ελλάδα, αλλά και από τη λεκάνη της Μεσογείου άρρωστοι, ικέτες της θείας ευσπλαχνίας.

Η έκτασή του ήταν πολύ μεγάλη και διάθετε ξενώνες, γυμναστήριο, στάδιο και το περίφημο, για την ακουστική του, Θέατρο, για την ψυχαγωγία των ανθρώπων.Μεγάλη σημασία στη θεραπεία των ασθενών φαίνεται ότι είχε και το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, που ήταν χτισμένο.

Η ηρεμία της φύσης, οι απαλές και καθαρές γραμμές των γύρω βουνών, η πλούσια βλάστηση και οι άφθονες πηγές του ασκούσαν, ιδιαίτερα στους ασθενείς από ψυχικές ασθένειες, φοβερή επίδραση με συνέπεια τη βελτίωση της υγείας μαζί με τη βοήθεια των ιερέων τους.

Η Επιτροπή Επιδαύρου έχει ήδη βάλει το επόμενο «στοίχημα»: να αναδείξει την Αρχαία Αγορά αναστηλώνοντας τα μνημεία της και άλλα γειτονικά (όπως το ρωμαϊκό βαλανείο), και απομακρύνοντας, στο μέλλον, τον δρόμο που τα κόβει στα δύο. Αμέσως προς τα δυτικά του αναστηλώνεται «η Θόλος, ένα από τα κομψότερα κτίρια της αρχαιότητας, που λειτούργησε ως η μυστική υπόγεια κατοικία του Ασκληπιού, ο οποίος αντλούσε τη θεραπευτική του ικανότητα από την ανανεωτική δύναμη της γης».

Η Θόλος αναστηλώνεται με τελικό στόχο να αποκτήσει και την τρίτη της διάσταση, με την αποκατάσταση των κιόνων. Δίπλα στο ναό έχει ολοκληρωθεί «η αναστήλωση της μεγάλης, διώροφης εν μέρει στοάς του Αβάτου, όπου προετοιμάζονταν και κατακλίνονταν οι ασθενείς για να συναντήσουν στον ύπνο τους τον θεράποντα θεό.

Στα νότια των τριών αυτών βασικών οικοδομημάτων του ιερού «ένα πολύ μεγάλο κτίριο με εσωτερική περίστυλη αυλή στέγαζε τα τελετουργικά γεύματα, που αποτελούσαν σημαντικό στοιχείο της λατρείας του Ασκληπιού. Το λίθινο μέρος των περιμετρικών τοίχων του κτιρίου έχει αποκατασταθεί. Στο κτίριο εισερχόταν κανείς με ένα επιβλητικό πρόπυλο, του οποίου ολοκληρώνεται η μερική αναστήλωση, που στη μία του γωνία φθάνει το πλήρες ύψος του κτιρίου"

Ο Παυσανίας επισκέφθηκε το Θέατρο της Επιδαύρου γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ., δηλαδή τουλάχιστον τέσσερις αιώνες μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης κατασκευαστικής του φάσης, και εκφράζει απερίφραστο θαυμασμό για την ομορφιά και την αρμονία του. Ως αρχιτέκτονα του διάσημου θεάτρου κατονομάζει τον Πολύκλειτο, στον οποίο πιστώνει και την κυκλική Θυμέλη (Θόλο). Η σημερινή μορφή του θεάτρου της Επιδαύρου είναι αποτέλεσμα διαδοχικών αναστηλωτικών επεμβάσεων.

Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος απαγορεύει με διάταγμα την λειτουργία των Ασκληπιείων και το ιερό της Επιδαύρου κλείνει οριστικά ύστερα από σχεδόν 1.000 χρόνια λειτουργίας. Φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες επεμβάσεις ολοκληρώνουν την ερήμωση του χώρου. Το κοίλο του θεάτρου θάβεται σε προσχώσεις μικρού βάθους και διασώζεται. Αντιθέτως, τα προέχοντα ερείπια της σκηνής λεηλατούνται συστηματικά καθ' όλη την διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας.

Το 1881 η Αρχαιολογική Εταιρία ξεκινά συστηματική ανασκαφή. Παρ' ότι το σκηνικό οικοδόμημα είναι αφανισμένο το κοίλο αποκαλύπτεται σε καλή κατάσταση με μόνη φθορά τα γκρεμισμένα αναλήμματα. Σύντομα το θέατρο γίνεται διάσημο και ελκύει την προσοχή της ελληνικής κοινής γνώμης της εποχής που διακατέχεται από το επίμονο ιδεολόγημα της ιστορικής συνέχειας με το ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν. Η επανεμφάνιση του καλοδιατηρημένου αργολικού θεάτρου, ονομαστού ήδη από την αρχαιότητα, συσχετίζεται στενά με το θέμα της αναβίωσης του αρχαίου δράματος. Το πιεστικό αίτημα για πολιτιστική και οικονομική αξιοποίηση (δηλαδή χρήση) των αρχαίων θεάτρων ωθεί σε βιαστικές, λανθασμένες επεμβάσεις αποκατάστασης του κοίλου. Το 1907 αναστηλώνεται η δυτική πάροδος και ο παράπλευρος αναλημματικός τοίχος. Δεύτερη φάση επεμβάσεων ακολουθεί αμέσως μετά τον πόλεμο. Αυτή τη φορά στόχος είναι πρωτίστως να στερεωθεί το μνημείο ώστε να καταστεί ασφαλές και κατάλληλο για φιλοξενία θερινών παραστάσεων αρχαίου δράματος στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Πρόκειται για εκτεταμένες ανακατασκευές και αποκαταστάσεις που γίνονται από την τότε Διεύθυνση Αναστηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας υπό την εποπτεία του Α. Ορλάνδου και διαρκούν σχεδόν μια δεκαετία (1954-1963). Ανακατασκευάζονται πλήρως αμφότερα τα αναλήμματα, ο ανατολικός πυλώνας εισόδου, στερεώνονται όλα τα εδώλια του κάτω διαζώματος και προγραμματίζεται ανακατασκευή μέρους του προσκηνίου που τελικά δεν υλοποιείται λόγω χρήσης του χώρου για το Φεστιβάλ. Το 1988, τρεις δεκαετίες έντονης και ανεξέλεγκτης χρήσης του θεάτρου επιβάλλουν τρίτη φάση αναστηλωτικών εργασιών που ξεκινά στο πλαίσιο της δράσης της Ομάδας Εργασίας για την Συντήρηση των Μνημείων του Ασκληπιείου της Επιδαύρου (ΟΕΣΜΕ) του ΥΠ.ΠΟ. Πρόκειται κυρίως για διορθωτικές επεμβάσεις στις οποίες εφαρμόζονται για πρώτα φορά αυστηρά επιστημονικές μέθοδοι. Γίνονται εκατοντάδες συντηρήσεις, συγκολλήσεις, ανατάξεις και συμπληρώσεις εδωλίων, περιορίζεται η πρόσβαση στο μνημείο εκτός ωρών παραστάσεων, τίθενται περιορισμοί στη χρήση του κτιρίου της σκηνής, αποκαθίσταται η αρχαία αποχέτευση του κοίλου, αποσυναρμολογείται, συντηρείται και ξαναστήνεται ο δυτικός πυλών. Το 1988, το θέατρο εντάσσεται μαζί με ολόκληρο το Ασκληπιείο στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Επίδαυρος σήμανε κυρίως αρχαίο θέατρο. Ήταν το μόνο απολύτως κατανοητό μνημείο για τον επισκέπτη. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Επιδαύρου και στα έργα που έχουν γίνει, η εικόνα έχει αλλάξει εντελώς. Η Επίδαυρος έχει «κερδίσει» και άλλα μνημεία, τα οποία υπήρχαν αλλά δεν κέντριζαν την προσοχή, καθώς δεν ήταν αναγνώσιμα. Πρόεδρος της Επιτροπής, ομότιμος καθηγητής κ. Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, Μαζί μας ήταν και ο πολιτικός μηχανικός Ευάγγελος Καζολιάς, «δεξί χέρι» του κ. Λαμπρινουδάκη στην Επίδαυρο.

Ενδιαφερουσα αθρογραφία στην ιστοσελιδα http://www.diazoma.gr/files/mpouras.pdf

Μια εξαιρετη εκδρομη στον πλούτο αυτής της χώρας

Τα 140 και πλεον Αρχαια Ελληνικα θεατρα σε ολη την Ελλαδα εχει βαλει στοχο να αναδειξει,να προστατευσει, να αποκαλυψει συχνα η νεα πρωτοβουλια του Σταυρου Μπενου Διαζωμα www.diazoma.gr , στην οποια εχουν συνασπιστει πολλοι και καλοι που αγαπουν οπως ο ίδιος τον τόπο.









Ανελαβα να κινηματογραφησω την περιοδεία του στα Αρχαια θεατρα και να δω απο κοντα τον τροπο που προσεγγιζει το όλο εγχειρημα,τον τροπο που προσεγγιζει τους πολιτες τους αρχαιολογους και την τοπικη αυτοδιοίκηση.

Μια εξαιρετη εκδρομη στον πλούτο αυτής της χώρας που εμπνέει όσο τίποτε άλλο και ενα μαθημα ήθους δίπλα στον Σταύρο Μπένο ο οποίος μετα απο όλες εκείνες τις διαδρομές στην πολιτική, αξιοποιεί με μοναδικό τρόπο την πειρα του για να υλοποιησει αυτο τό όραμα.


Ειναι πραγματι δωρο αυτη η συνυπαρξη.
Το ημερολογιο της περιοδειας μας την οποια καταγραφω κινηματογραφικα για τη δημιουργια μιας ταινιας, θα δημοσιευω εδω στο νεο μπλογκ
Οι φωτο εδω ειναι απο την Επιδαυρο στην οπια θα ειναι αφιερωμενο το επομενο εκτενες ποστ στο οποιο θα δουμε την δουλεια που γινεται αυτον τον καιρο στο Ασκληπειο

Πρώτος σταθμός.. Μικρή Επίδαυρος

Με οδηγό τον ενθουσιασμό,την ασίγαστη περιέργεια και την ακούραστη διάθεση για δημιουργία που εκπέμπει ο Σταύρος Μπένος,
σε αυτό το νέο του στοίχημα....
τον ακολουθούμε, ενα καραβάνι ανθρωποι που συνταχθηκαν με το όραμα του, σε μία υπέροχη περιοδεία στα Αρχαία θέατρα της Ελλάδας με στόχο την υλοποίηση των δρασεων της Κίνησης Πολιτών Διάζωμα http://www.diazoma.gr/
"Η μέριμνα για τα μνημεία ήταν πάντα και παραμένει ένα ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μου.'λέει

"Δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω ως ερείπια, ως νεκρά πράγματα. Βλέπω σε αυτά ζωντανούς οργανισμούς που εκπέμπουν μηνύματα γνώσης, σοφίας, αισθητικής, αρμονίας, διαλόγου με το περιβάλλον και τη φύση, που στέλνουν μηνύματα ζωής. Και πάντα διαφωνούσα με την κλασσική αντιμετώπισή τους, αυτή που τα αντιμετωπίζει ως μουσειακά είδη, που τα βάζει στην άκρη, στο περιθώριο της εποχής μας, που εθελοτυφλεί μπροστά στη μυστική ζωή τους, που αγνοεί τη δική τους προσαρμοστικότητα και εναρμόνιση με την κάθε ιστορική περίοδο. "

Βρεθήκαμε λοιπόν σήμερα σε μιά περιοδεία στην Αργολίδα. Οι βροχες των τελευταίων ημερών επαυσαν ξαφνικά και το γκρίζο χρωμα εδωσε τη θέση του σε εναν λαμπρό ήλιο που φώτισε ολη μερα τη διαδρομή. Οι εντυπώσεις συγκινητικές. Ειναι το τοπίο,είναι το μεράκι των αρχαιολόγων είναι η επιμονή εκείνων που τάσσονται στα κοινά στην Τοπίκη Αυτοδιοίκηση και νοιάζονται για τον τόπο ,αλλα κυρίως είναι η μαγική ενέργεια των μνημείων μέσα στις ομορφιές του Ελληνικού τοπίου με όλες τις πολυεπίπεδες αποχρωσεις που παίρνει με τη φροντίδα του αναπάντεχου χειμωνιάτικου ήλιου.

Πολλές οι ώρες του ταξιδιού,πολλές οι εικόνες και κάποιες απο αυτές θα προσπαθησω να μοιραστώ τις ερχόμενες μέρες καθως θα σκαλιζω το υλικο που κινηματογράφησα....
Βιάζομαι όμως να φτιάξω απόψε αυτό το ιστολόγιο,το δικό μου ημερολόγιο της περιοδείας όσο έχω ακόμη τον σημερινό ήλιο στη πλάτη μου και τη γλυκειά παρότρυνση του Σταυρου Μπένου στα αυτιά μου.

Ευχαριστώ τον Χρήστο που μας οδηγησε με υπομονη και ασφάλεια