Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Πρώτος σταθμός.. Μικρή Επίδαυρος

Με οδηγό τον ενθουσιασμό,την ασίγαστη περιέργεια και την ακούραστη διάθεση για δημιουργία που εκπέμπει ο Σταύρος Μπένος,
σε αυτό το νέο του στοίχημα....
τον ακολουθούμε, ενα καραβάνι ανθρωποι που συνταχθηκαν με το όραμα του, σε μία υπέροχη περιοδεία στα Αρχαία θέατρα της Ελλάδας με στόχο την υλοποίηση των δρασεων της Κίνησης Πολιτών Διάζωμα http://www.diazoma.gr/
"Η μέριμνα για τα μνημεία ήταν πάντα και παραμένει ένα ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μου.'λέει
"Δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω ως ερείπια, ως νεκρά πράγματα. Βλέπω σε αυτά ζωντανούς οργανισμούς που εκπέμπουν μηνύματα γνώσης, σοφίας, αισθητικής, αρμονίας, διαλόγου με το περιβάλλον και τη φύση, που στέλνουν μηνύματα ζωής. Και πάντα διαφωνούσα με την κλασσική αντιμετώπισή τους, αυτή που τα αντιμετωπίζει ως μουσειακά είδη, που τα βάζει στην άκρη, στο περιθώριο της εποχής μας, που εθελοτυφλεί μπροστά στη μυστική ζωή τους, που αγνοεί τη δική τους προσαρμοστικότητα και εναρμόνιση με την κάθε ιστορική περίοδο. "
Βρεθήκαμε λοιπόν σήμερα σε μιά περιοδεία στην Αργολίδα. Οι βροχες των τελευταίων ημερών επαυσαν ξαφνικά και το γκρίζο χρωμα εδωσε τη θέση του σε εναν λαμπρό ήλιο που φώτισε ολη μερα τη διαδρομή. Οι εντυπώσεις συγκινητικές. Ειναι το τοπίο,είναι το μεράκι των αρχαιολόγων είναι η επιμονή εκείνων που τάσσονται στα κοινά στην Τοπίκη Αυτοδιοίκηση και νοιάζονται για τον τόπο ,αλλα κυρίως είναι η μαγική ενέργεια των μνημείων μέσα στις ομορφιές του Ελληνικού τοπίου με όλες τις πολυεπίπεδες αποχρωσεις που παίρνει με τη φροντίδα του αναπάντεχου χειμωνιάτικου ήλιου.
Πολλές οι ώρες του ταξιδιού,πολλές οι εικόνες και κάποιες απο αυτές θα προσπαθησω να μοιραστώ τις ερχόμενες μέρες καθως θα σκαλιζω το υλικο που κινηματογράφησα....
Βιάζομαι όμως να φτιάξω απόψε αυτό το ιστολόγιο,το δικό μου ημερολόγιο της περιοδείας όσο έχω ακόμη τον σημερινό ήλιο στη πλάτη μου και τη γλυκειά παρότρυνση του Σταυρου Μπένου στα αυτιά μου.
Ευχαριστώ τον Χρήστο που μας οδηγησε με υπομονη και ασφάλεια

1 σχόλιο:

Δημήτρης είπε...

Όταν είδα το γα'ι'δαράκο θυμήθηκα πως οταν πριν μερικά χρόνια επισκέφθηκα το μικρό θέατρο της Επιδαύρου με κυνηγούσε ένα κοπάδι χήνες! από κάποιο αγρόκτημα!!!